Wydawnictwo Novae Res: Tomasz Brzeszczak - Bóg, auto, ojczyzna.

  Cześć :) Co by się stało, gdyby ktoś zebrał w jedno polskie najgorsze cechy narodowe i stworzył na tej podstawie postać?  Tomasz Brzeszczak nie bał się i tak powstał Seba, więc zapraszam do świata komisów samochodowych i ich tajemnic.

  Sebastian nie lubi lewactwa, ekoterrorystów i ciapatych. Najlepiej byłoby się tych wszystkich oszołomów pozbyć, na szczęście jest ‘dobra zmiana’. Szanuje za to prawdziwych Polaków, patriotów, takich jak on sam – nawet w swoim komisie samochodowym proponuje naklejki na zderzak „Pamiętamy ‘44”.

  Przełom następuje, pewnego dnia podczas wybierania zniczy w markecie, w końcu to poważna sprawa. Znicz ma symbolizować zamożność, ale ma też palić się odpowiednio długo i oczywiście producent nie może za dużo zarobić. W trakcie przeliczania ceny na paleniogodziny poznaje Ankę, która nota bene robi to samo i jego świat zmienia się o 180 stopni.

Seba zauważa, że nie wie nic o życiu, a Anka jest kobietą z jego snów. Oboje zaczynają swoje potajemne schadzki, w ukryciu przed małżonkami i nawzajem uczą się zaradności, według swoich pokrętnych zasad moralnych. Ona roztacza wokół siebie aurę koneserki sztuki i obieżyświata – chociaż myli Picasso i Daliego, on natomiast chłonie tę wiedzę i zauważa jak miałkie życie do tej pory prowadził z żoną, które jedynym zainteresowaniem jest Ikea. Pewnego dnia, kłopoty zaczynają się piętrzyć, a zasobność portfela Seby nie pomaga.

  Książka to mocno satyryczny obraz współczesnych Polaków. Życie to plac bitwy, a ludzie dzielą się na tych, którzy chcą cię oszukać i tych, których samemu można oszukać. Interesy załatwia się dzięki koneksjom i łapówkom, a za wykonaną pracę nie płaci się całości – bo zawsze można znaleźć jakieś niedociągnięcia. Ekologia to pojęcie obce, bo palące się butelki dają dużo energii, tylko zamożni powinni kupować porządne auta, a na wakacje jeździ się tylko po to by znajomym zdjęcia pokazać. Autor pomysł na książkę zaczerpnął z forów internetowych i wypowiedzi użytkowników, więc tacy ludzie naprawdę istnieją.

Postacie w książce są bardzo realistyczne, a cechy negatywne mocno przerysowane by szczególnie na nie zwrócić uwagę. Narracja prowadzona pierwszoosobowo, pozwala nam lepiej zrozumieć rozumowanie Seby i wejść w jego skórę. Nie jest to literatura najwyższych lotów, ubogie opisy, słaby język – spokojnie, to zabieg celowy. Myślicie, że jakiś Seba był eurydytą?