Wydawnictwo SQN: Aneta Jadowska - Kurczaczek i Salamandra

Cześć:) Miałam zaczytany weekend, udało mi się skończyć aż trzy książki. Dwie młodzieżówki oraz jedną prawdziwą fantastykę. Dziś nie wyłamując się z nurtu książek młodzieżowych jeszcze na "świeżo" zapraszam na recenzję nowości od SQN, spod pióra Anety Jadowskiej.

 Salcia, trafiła do szkoły Nisima pod pewnymi rygorystycznymi warunkami. Ma nauczyć się panować nad swoją mocą, która sprawia, że zaczyna płonąć i dymić. Na jej drodze stanie natomiast Mieszko i parę innych osób, którym będzie zależało by jej się nie powiodło. 

 Wiktoria natomiast, po raz kolejny wpakuje się nieświadomie w kłopoty. Do czego doprowadzi ją naturalny dar odnajdywania tajemnic?

Co zrobi Salcia by pozbyć się brzemienia, swojej mocy?

 Kiedyś już pisałam, że pióro Anety Jadowskiej poznałam dzięki portalowi Czytam Pierwszy. Teraz jeśli tylko trafia się okazja, z chęcią sięgam po jej propozycje. Nawet po te dla młodszych czytelników.

Kurczaczek i Salamandra jest podzielona na trzy części. Pierwsza z nich, wbrew tytułowi, należy do Salamandry. Dziewczynki, którą przysposobili Dora Wilk i Miron, obdarzonej niezwykłą i rzadką mocą. Jej moc jest silniejsza niż zwykłego Pyra. Druga natomiast, to opis przygód Kurczaczka, czyli Wiktorii - córki Witkacego. Wika, posiada tę samą moc co ojciec, a trud polega na tym, że przez piętnaście lat nie wiedział o jej istnieniu, więc sporo muszą nadrobić.

 Ostatnia to przygody Michasia, sąsiada Nikity, który zmienia się... w Rysia.

 Nie wiem jak robi to pisarka, ale te opowieści się pochłania. w swoistym stylu przemyca elementy humoru. Nie tworzy ciężkiej i mrocznej fantastyki, ale naprawdę przyjemne historie. W realny świat, potrafi tchnąć trochę magii. Każda kolejna jej książka jest lepsza od poprzedniej. 

 Podoba mi się poprowadzenie historii w obu przypadkach i ukazanie macierzyństwa, które nie jest taką "bułką z masłem". Zarówno Dora jak i Witkacy mają swoje rodzicielskie wpadki, które bywają zabawne.

 Akcja jest wartka, a dialogi naturalne. Ciąg zdarzeń jest logiczny.

 Jadowska nie zamęcza nas magicznymi zdarzeniami. Z drugiej jednak strony jej opowieść jest kompletna.

 Z tekstu, między wierszami można wyczytać, jak trudno jest być kimś innym i jak dzieci pragną się nie wyróżniać. Symboliczne pokazanie jak wygląda presja grupy i ciężko jej sprostać. Najważniejsza nauka to ta o samoakceptacji i zrozumieniu siebie, że inność nie jest wadą, a w wielu przypadkach zaleta.

Podoba mi się też wątek przyjaźni, bardzo realnie przedstawiony i dający nadzieję, nawet największym sceptykom, że w końcu pojawi się, ktoś kto będzie zasługiwał na miano przyjaciela.

 Myślę, że to dobra pozycja dla młodzieży; samoakceptacja, przyjaźń i kontakty z rodzicami - z tym utożsami się każdy nastolatek.  Niewiele ponad dwieście stron, a zawiera tak wiele.

 Myślę, że to dobra pozycja dla młodzieży; samoakceptacja, przyjaźń i kontakty z rodzicami - z tym utożsami się każdy nastolatek.