Wydawnictwo Akapit Press: Care Santos - Prawda

Cześć 😊 Zostaję dalej w klimatach młodzieżowych. Wczoraj wrzuciłam Wam recenzję Kłamstwa, więc dziś przyszedł czas na Prawdę. Skoro obie te wartości idą w parze, to nie inaczej postąpiła Care Santos nadając tytuł książkom, które napisała.

 Eric dzięki pomocy Xenii i swojego adwokata opuszcza zakład poprawczy, chce zacząć nowe życie. Jest właścicielem mieszkania po kuzynie, ma ukochaną i wszystko powinno już wkroczyć na dobre tory. Jednak okazuje się, że jego adwokat na niego nie czeka, w jego mieszkaniu ktoś mieszka, a rodzice dziewczyny zabraniają im się ze sobą kontaktować. Gdyby tego wszystkiego było mało, przeszłość zaczyna się o niego upominać, a zejście na złą drogę jest jedyną drogą. Czy Ericowi uda się odnaleźć w nowym świecie, po czteroletniej przerwie? Czy możliwe jest by zmienił środowisko?

 Kłamstwo określiłam jako boleśnie prawdziwą opowieść i nie inaczej jest z Prawdą. Autorce po raz kolejny w sposób wręcz fenomenalny udaje się przelać emocje na papier. Czujemy ból, strach i zagubienie głównego bohatera. Chwilowa bezdomność pokazuje hart ducha postaci, która pomimo przeciwności losu próbuje wykonać plan, który sobie ułożyła.

 Czasami bierność Erica zaczyna irytować, wręcz użerać, kiedy ma problem nie rozmawia o nim z nikim, nie szuka pomocy – czeka, bo nie chce przeszkadzać. Nowe życie nie czeka na niego z otwartymi rękami, ale do starego też nie chce wracać. Xenia w tym przypadku jest tylko postacią epizodyczną, pojawia się na wstępie, w kilku listach i wspomnieniach bohatera – nie poznajemy jej dogłębnie jak w pierwszej części, tutaj jest symbolem miłości i tęsknoty.

 Myślę, że dużą wartością są podane statystyki, dotyczące powtarzalności przestępstw przez byłych wychowanków placówek poprawczych. Przedstawiają, że większość z nich bierze lekcję z odbytej kary i już nie schodzi na złą drogę – to zaprzeczenie stereotypom, które panują. Nic tak nie niszczy nadziei w młodym człowieku jak niechęć i wrogość otoczenia. Jak ludzie mają zmienić swoje życie, skoro inni nie dają im szansy. Ostracyzm społeczny jest ich wrogiem.
Ta książka nie jest łatwa dla dorosłego, ale myślę, że nastolatkowie łatwiej się w niej odnajdą. Okres buntu i poczucia braku zrozumienia, pozwoli zrozumieć emocje, które przeżywał bohater.