Wydawnictwo Skrzat: Elżbieta Jodko - Kula - Jaz zrozumieć Chrumaka i wejść do świata tych, którzy myślą inaczej.

Cześć 😊 Ostatnio biblioteczka Olka powiększą się w zastraszającym tempie, zaczynam już powoli robić selekcję jego książek i oddawać znajomym. Bardzo lubię książki, które mają jakąś wartość merytoryczną i oprócz historii niosą ze sobą naukę lub przesłanie. Tak jest z Wydawnictwem Skrzat – prawie każda książka przez nich wydana ma w sobie dodatkową wartość. Zapraszam na spotkanie z Chłopcem, który ma wiele strachów.

 Chłopiec, bo tak określany jest główny bohater żyje w świecie ograniczonym przez Zespół Aspergera, który jest łagodniejszą formą Autyzmu. Często bywa tak, że ludzie dopiero w dorosłym życiu zostają zdiagnozowani (przykład pisarki Helen Hoang). Coś co dla nas jest normalne i nie zwracamy na to uwagi, dla osób objętych tym zaburzeniem graniczy z końcem świata.

 Na przykładzie bohatera książki wiemy, że nie lubi on obcych osób i ceni sobie ustalony harmonogram i plan dnia. Każde odstępstwo powoduje u niego panikę i doprowadza do zamykania się w sobie. Nasz bohater bardzo przywiązuje się do swoich rzeczy i ciężko mu się z nimi rozstać, każda inna i nowa rzecz go uwiera. Przeszkadza mu dotyk, głośne dźwięki, a co najgorsze nie umie o tym powiedzieć.

 Ciężko jest mi oceniać te książkę, bo jest ona specyficzna. Ma dwa przeznaczenia; albo praca z dziećmi dotkniętymi tym syndromem, albo z pozostałymi by w prosty sposób wprowadzić ich do świata, często swoich krewnych czy kolegów ze szkolnej ławki. Główny bohater nie ma imienia – łatwiej pozwala to czytelnikom się z nim utożsamiać i przeżywać wspólnie przygody.   Książka podzielona jest na rozdziały, które są opisują uczucia (na wstępie jest krótka charakterystyka każdego rozdziału), w którym pojawiają się historie je wyjaśniające. Czasami opowiadania mają wydźwięk surrealistyczny, to dodaje bajkowego charakteru i przejaskrawia cechy, na które powinniśmy zwrócić uwagę. Glizdoń, który pojawia się w opisie książki tłumaczy, że dziecko ma problem z rozstaniem się ze swoimi rzeczami, nawet jeśli już bardzo są zniszczone.

 Niezwykle ważne w tej pozycji jest przedstawienie więzi międzyludzkich. Autorka pokazuje znaczny dysonans i barierę w relacjach. Chłopiec, pomimo że stara się nie potrafi zrozumieć uczuć i intencji innych osób. Rodzice też próbują nawiązać z nim relację, ale czasami między nimi jest ściana, która prowadzi do frustracji syna. Czasami by zapobiec eskalacji negatywnych uczuć dziecka, cała rodzina zmienia swoje przyzwyczajenia, czego przykładem może być historia z kubkiem. Gdy chłopiec zbija niechcący swój ulubiony kubek, cała rodzina przy posiłki zamienia się kubkami, pokazuje mu w ten sposób, że zmiana przyzwyczajeń, wymiana z innymi członkami rodziny nie jest czymś złym. Wszyscy wzajemnie uczą się od siebie,

 Bardzo podobają mi się ilustracje Elżbiety Moyski – są kolorowe, z miękką kreską, a przy tym świetnie ilustrują tekst oraz zeszyt ćwiczeń. By utrwalić wiedzę i omówić rozdziały książki, można z dziećmi wykonać z dziećmi ćwiczenia. Pozwala to w prosty sposób rozpocząć dyskusję.